حَدَّثَنَا آدَمُ قَالَ : حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي ذِئْبٍ عَنْ سَعِيدٍ الْمَقْبُرِيِّ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ : كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا قَالَ { سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ } قَالَ { اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ } وَكَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا رَكَعَ وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ يُكَبِّرُ، وَإِذَا قَامَ مِنَ السَّجْدَتَيْنِ قَالَ { اللَّهُ أَكْبَرُ }
อาดัมได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อิบนุอบีซิอบฺได้รายงานแก่พวกเรา จากสะอีด อัลมักบะรีย์ จากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ กล่าวว่า : เมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า “สะมิอัลลอฮุ ลิมัน หะมิดะฮฺ” (อัลลอฮฺทรงได้ยินผู้ที่สรรเสริญพระองค์) ท่านจะกล่าวต่อว่า “อัลลอฮุมมะ ร็อบบะนา วะละกัล หัมดฺ” (โอ้อัลลอฮฺ พระผู้อภิบาลของเรา และมวลการสรรเสริญเป็นของพระองค์ท่าน) และเมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม รุกูอฺ และเมื่อท่านเงยศีรษะขึ้น ท่านจะกล่าวตักบีร และเมื่อท่านลุกขึ้นจากการ 2 สุญูด ท่านกล่าวว่า “อัลลอฮุอักบัร”
