เศาะฮีหฺ อัลบุคอรีย์ (806) : มลาอิกะฮฺจะนำพวกเขาออกมาจากนรก โดยรับรู้ได้ด้วยร่องรอยของการสุญูด

อบุลยะมานได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชุอัยบฺได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากอัซซุฮฺรีย์ซึ่งกล่าวว่า สะอีด บินอัลมุสัยยับ และอะฏออ์ บินยะซีด อัลลัยษีย์ ได้บอกเล่าแก่ฉันว่า ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺได้บอกเล่าแก่ทั้งสองว่า : ผู้คนได้กล่าวว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ เราจะได้เห็นพระผู้อภิบาลของเราในวันกิยามะฮฺไหมครับ?” ท่านนบีตอบว่า “พวกท่านสงสัยกับการเห็นดวงจันทร์ในคืนจันทร์เพ็ญที่ไม่มีเมฆมาบดบังหรือไม่?” พวกเขาตอบว่า “ไม่ครับ ท่านเราะสูลุลลอฮฺ” ท่านนบีกล่าวอีกว่า “พวกเจ้าสงสัยกับการเห็นดวงอาทิตย์ที่ไม่มีเมฆมาบดบังไหม?” พวกเขาตอบว่า “ไม่ครับ” ท่านนบีจึงกล่าวว่า “พวกท่านจะได้เห็นพระองค์เช่นนั้นแหละ โดยพระองค์จะทรงรวมผู้คนในวันกิยามะฮฺ แล้วตรัสว่า ‘ใครกราบไหว้สิ่งใดก็จงตามสิ่งนั้นไป’ ซึ่งในหมู่พวกเขาบางคนก็ตามดวงอาทิตย์ไป และบางคนก็ตามดวงจันทร์ไป และบางคนตามรูปเจว็ดทั้งหลายไป คงเหลือแต่เพียงประชาชาตินี้โดยที่ในหมู่พวกเขามีผู้กลับกลอก (มุนาฟิก) อยู่ด้วย แล้วอัลลอฮฺก็มาหาพวกเขาแล้วตรัสว่า ‘ข้าคือพระผู้อภิบาลของพวกเจ้า’ พวกเขากล่าวว่า ‘เราจะรอคอยอยู่ตรงนี้จนกว่าพระผู้อภิบาลของเราจะมาหาพวกเรา และเมื่อพระผู้อภิบาลของพวกเรามา พวกเราจะรู้ว่าเป็นพระองค์’ แล้วอัลลอฮฺก็มาหาพวกเขา และตรัสว่า ‘ข้าคือพระผู้อภิบาลของพวกเจ้า’ พวกเขาก็กล่าวว่า ‘ใช่แล้ว พระองค์คือพระผู้อภิบาลของพวกเรา’ พระองค์จะเรียกพวกเขา แล้วสะพานก็จะถูกพาดลงระหว่าง 2 ฝั่งของนรกญะฮันนัม โดยที่ฉันจะเป็นคนแรกจากบรรดาเราะสูลที่ข้ามผ่านไปพร้อมกับประชาชาติของฉัน และในวันนั้นจะไม่มีใครพูดนอกจากบรรดาเราะสูลเท่านั้น ซึ่งบรรดาเราะสูลจะขอวิงวอนว่า ‘โอ้อัลลอฮฺ โปรดให้ปลอดภัย โปรดให้ปลอดภัยด้วยเถิด’

(ท่านนบีกล่าวว่า) และในนรกญะฮันนัมนั้นมีตะขอเหมือนต้นอัสสะอฺดาน (ต้นไม้มีหนาม) พวกท่านเคยเห็นต้นอัสสะอฺดานไหม?” พวกเขาตอบว่า “เคยเห็นครับ” ท่านนบีกล่าวอีกว่า “มันเหมือนกับหนามของต้นอัสสะอฺดาน เว้นแต่ว่าไม่มีใครรู้ขนาดความใหญ่ของมันนอกจากอัลลอฮฺ มันจะคอยเกี่ยวผู้คน (ลงสู่นรก) โดยขึ้นอยู่กับการงานของพวกเขา บางส่วนจะรอดพ้นด้วยผลงาน (ที่ดี) ของพวกเขา และบางส่วนจะถูกชำระล้าง (ความผิด) ระยะหนึ่งแล้วก็จะผ่านพ้นไปได้ กระทั่งเมื่ออัลลอฮฺทรงประสงค์จะให้ชาวนรกได้ออกจากนรกด้วยความเมตตาของพระองค์ พระองค์ก็จะสั่งบรรดามลาอิกะฮฺให้นำผู้ที่เคยเคารพภักดีต่ออัลลอฮฺออกมา มลาอิกะฮฺก็จะนำพวกเขาออกมาจากนรก โดยรับรู้ได้ด้วยร่องรอยของการสุญูด ซึ่งอัลลอฮฺทรงห้ามมิให้ไฟนรกกลืนกินร่องรอยของการสุญูด แล้วพวกเขาก็ถูกนำออกมาจากนรก โดยที่อวัยวะทุกส่วนของลูกหลานอาดัม (ที่เข้านรก) จะถูกกลืนกินยกเว้นร่องรอยของการสุญูดเท่านั้น แล้วน้ำแห่งชีวิตก็ถูกราดลงบนพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็จะงอกเงยขึ้นเหมือนเมล็ดพืชที่งอกขึ้นจากการพัดพาของน้ำที่บริเวณลำธาร

หลังจากที่อัลลอฮฺได้เสร็จสิ้นการพิพากษาปวงบ่าวของพระองค์แล้ว และยังเหลือชายคนหนึ่งที่อยู่ระหว่างสวรรค์และนรก ซึ่งเขาเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากนรกและได้เข้าสวรรค์ โดยใบหน้าของเขาหันไปทางไฟนรก เขาก็กล่าวว่าขึ้นมาว่า ‘โอ้พระผู้อภิบาล โปรดให้ใบหน้าของบ่าวห่างไกลจากไฟนรกด้วยเถิด กลิ่นของมันทำให้บ่าวทุกข์ทรมานเหลือเกิน และเปลวไฟของมันก็เผาไหม้บ่าวแล้ว’ อัลลอฮฺก็ได้ตรัสว่า ‘หากข้าให้ตามที่เจ้าต้องการแล้ว เจ้าจะขออะไรอีกไหม?’ เขาตอบว่า ‘ไม่แล้ว8รับ ขอสาบานด้วยเกียรติของพระองค์’ แล้วพระองค์ก็ให้ตามที่เขารับปากและให้คำมั่นสัญญา พระองค์ให้ใบหน้าของเขาออกห่างจากไฟนรก และเมื่อเขาหันหน้าไปทางสวรรค์ เขาก็ได้เห็นความงดงามของสวรรค์ เขานิ่งเงียบไปชั่วขณะตามที่อัลลอฮฺทรงประสงค์ให้เขานิ่ง หลังจากนั้นเขาก็กล่าวว่า ‘โอ้พระผู้อภิบาล ได้โปรดให้บ่าวได้ไปอยู่ที่ประตูสวรรค์ด้วยเถิด’ อัลลอฮฺจึงตรัสกับเขาว่า ‘เจ้ารับปากและให้คำมั่นสัญญากับข้าแล้วมิใช่หรือว่าจะไม่ขอสิ่งอื่นอีก?’ เขาตอบว่า ‘บ่าวไม่อยากจะเป็นสิ่งถูกสร้างที่ทุกข์ทรมานที่สุดของพระองค์’ อัลลอฮฺจึงตรัสว่า ‘หากข้าให้ตามที่เจ้าต้องการแล้ว เจ้าจะไม่ขออะไรอีกแล้วใช่ไหม?’ เขาก็ตอบว่า ‘ไม่แล้วครับ ขอสาบานด้วยเกียรติของพระองค์ บ่าวจะไม่ขออะไรอีกแล้ว’ แล้วพระองค์ก็ให้ตามที่เขารับปากและให้คำมั่นสัญญาไว้ พระองค์นำตัวเขาไปอยู่ที่ประตูสวรรค์ และเมื่อเขายืนอยู่ที่ประตูสวรรค์ เขาก็ได้เห็นความเพริศแพร้วในนั้น เขาเห็นทั้งความสดใสและความชื่นบานภายในสวรรค์นั้น เขาจึงนิ่งเงียบไปชั่วขณะตามที่อัลลอฮฺทรงประสงค์ให้เขานิ่ง แล้วเขาก็กล่าวว่า ‘โอ้พระผู้อภิบาล ได้โปรดให้บ่าวได้เข้าไปในสวรรค์ด้วยเถิด’ อัลลอฮฺจึงตรัสว่า ‘วิบัติแท้ลูกชายอาดัมเอ๋ย เจ้าช่างบิดพลิ้วเสียจริง เจ้ารับปากและให้คำมั่นสัญญาแล้วมิใช่หรือว่าจะไม่ขออะไรไปมากกว่าที่เจ้าได้รับไปแล้ว?’ เขาจึงกล่าวว่า ‘โอ้พระผู้อภิบาล โปรดอย่าทำให้บ่าวต้องเป็นสิ่งถูกสร้างที่ทุกข์ทรมานที่สุดของพระองค์เลย’

อัลลอฮฺ อัซซะวะญัลละ จึงหัวเราะเขา จากนั้นพระองค์ก็อนุญาตให้เขาได้เข้าสวนสวรรค์ แล้วพระองค์ก็ตรัสว่า ‘จงขอสิ่งที่เจ้าหวังซิ’ เขาจึงหวังที่จะได้สิ่งนั้นสิ่งนี้จนหมดสิ้นความต้องการใด ๆ แล้ว อัลลอฮฺ อัซซะวะญัลละ จึงแนะนำเขาว่าอย่างนั้นล่ะอย่างนี้ กระทั่งความหวังของเขาได้หมดสิ้นไป แล้วอัลลอฮฺ ตะอาลา ก็ตรัสว่า ‘นั่นเป็นของเจ้าและที่เหมือนกันนั้นด้วย'””

ท่านอบูสะอีด อัลคุดรีย์ ได้กล่าวแก่ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุมาว่า : ความจริงแล้วท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวว่า “นั่นเป็นของเจ้าและเพิ่มเติมอีก 10 เท่าด้วย” ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺกล่าวว่า : ฉันมิได้ท่องจำมาจากท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม นอกจากคำพูดของท่านที่ว่า “นั่นเป็นของเจ้าและที่เหมือนกันนั้นด้วย” แต่ท่านอบูสะอีดยืนยันว่า : ฉันได้ยินท่านเราะสูลกล่าวว่า “นั่นเป็นของเจ้าและเพิ่มเติมอีก 10 เท่า”