حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ قَالَ : حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ سُفْيَانَ قَالَ : حَدَّثَنِي مَنْصُورٌ عَنْ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْرُوقٍ عَنْ عَائِشَةَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّهَا قَالَتْ : كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم يُكْثِرُ أَنْ يَقُولَ فِي رُكُوعِهِ وَسُجُودِهِ { سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدِكَ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي } يَتَأَوَّلُ الْقُرْآنَ.
มุสัดดัดได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ยะหฺยาได้รายงานแก่พวกเรา จากสุฟยานกล่าวว่า มันศูรได้รายงานแก่ฉัน จากมุสลิม จากมัสรูก จากท่านหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา ว่า ท่านหญิงได้กล่าวว่า “ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม มักจะกล่าวหลายครั้งในรุกูอฺและสุญูดของท่านว่า ‘สุบหานะกัลลอฮุมมะ, ร็อบบะนา วะบิหัมดิกะ, อัลลอฮุมมัฆฟิรลี’ (มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่พระองค์ท่าน โอ้อัลลอฮฺ พระผู้อภิบาลของเรา และด้วยการสรรเสริญต่อพระองค์ โอ้อัลลอฮฺ โปรดอภัยโทษแก่บ่าวด้วยเถิด) โดยท่านนบีปฏิบัติตาม (คำสั่งใน) อัลกุรอาน”
