حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ قَالَ : أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ عَنْ ابْنِ أَبِي خَالِدٍ عَنْ قَيْسِ بْنِ أَبِي حَازِمٍ عَنْ أَبِي مَسْعُودٍ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ : قَالَ رَجُلٌ : يَا رَسُولَ اللَّهِ لَا أَكَادُ أُدْرِكُ الصَّلَاةَ مِمَّا يُطَوِّلُ بِنَا فُلَانٌ، فَمَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي مَوْعِظَةٍ أَشَدَّ غَضَبًا مِنْ يَوْمِئِذٍ، فَقَالَ { أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّكُمْ مُنَفِّرُونَ فَمَنْ صَلَّى بِالنَّاسِ فَلْيُخَفِّفْ فَإِنَّ فِيهِمْ الْمَرِيضَ وَالضَّعِيفَ وَذَا الْحَاجَةِ }
มุฮัมหมัด บินกะษีร ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า สุฟยานได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากอิบนุอบีคอลิด จากก็อยสฺ บินอบูหาซิม จากท่านอบูมัสอูด อัลอันศอรีย์ ซึ่งท่านได้กล่าวว่า : ชายคนหนึ่งได้กล่าวว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ ผมเกือบจะไม่ละหมาดแล้ว เมื่อคน ๆ หนึ่งนำละหมาดพวกเรานานมาก” (ท่านอบูมัสอูดกล่าวต่อว่า) ฉันไม่เคยเห็นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ให้คำตักเตือนโดยที่ท่านโมโหมากเท่ากับวันนั้นเลย โดยที่ท่านได้กล่าวว่า “โอ้ท่านทั้งหลาย พวกท่านทำให้ผู้คนเตลิดหนี ใครก็ตามที่นำผู้คนละหมาด เขาก็จงลดทำให้เบาเถิด เพราะในหมู่พวกเขานั้นมีทั้งคนป่วย คนอ่อนแอ และคนที่มีกิจธุระอยู่ด้วย”
