حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ : حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ عَمْرٍو الْعَقَدِيُّ قَالَ : حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ بِلَالٍ الْمَدِينِيُّ عَنْ رَبِيعَةَ بْنِ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ يَزِيدَ مَوْلَى الْمُنْبَعِثِ عَنْ زَيْدِ بْنِ خَالِدٍ الْجُهَنِيِّ : أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنْ اللُّقَطَةِ، فَقَالَ { اعْرِفْ وِكَاءَهَا } أَوْ قَالَ { وِعَاءَهَا وَعِفَاصَهَا، ثُمَّ عَرِّفْهَا سَنَةً ثُمَّ اسْتَمْتِعْ بِهَا، فَإِنْ جَاءَ رَبُّهَا فَأَدِّهَا إِلَيْهِ } قَالَ : فَضَالَّةُ الْإِبِلِ؟، فَغَضِبَ حَتَّى احْمَرَّتْ وَجْنَتَاهُ، أَوْ قَالَ : احْمَرَّ وَجْهُهُ، فَقَالَ { وَمَا لَكَ وَلَهَا مَعَهَا سِقَاؤُهَا وَحِذَاؤُهَا تَرِدُ الْمَاءَ وَتَرْعَى الشَّجَرَ، فَذَرْهَا حَتَّى يَلْقَاهَا رَبُّهَا } قَالَ : فَضَالَّةُ الْغَنَمِ؟، قَالَ { لَكَ أَوْ لِأَخِيكَ أَوْ لِلذِّئْبِ }
อับดุลลอฮฺ บินมุฮัมหมัด ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อับดุลมะลิก บินอัมรู อัลอะเกาะดีย์ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า สุลัยมาน บินบิลาล อัลมะดีนีย์ ได้รายงานแก่พวกเรา จากเราะบีอะฮฺ บินอบีอับดุรเราะหฺมาน จากยะซีด อดีตทาสรับใช้ของอัลมุนบะอิษ จากท่านซัยดฺ บินคอลิด อัลญุฮะนีย์ ว่า : ชายคนหนึ่งได้ถามท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เกี่ยวกับของที่ตกหล่น ท่านนบีก็ได้กล่าวว่า “จงบอกลักษณะเชือกของมัน” หรือท่านกล่าวว่า “ภาชนะบรรจุและฝาปิดของมัน จากนั้นก็จงประกาศให้รับรู้ทั่วกันเป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น (ถ้ายังหาเจ้าของไม่เจอ ) ก็นำมันไปใช้ประโยชน์ได้ และถ้าเจ้าของมาหา ก็จงคืนมันให้กับเขา” ชายคนนั้นถามต่อว่า “แล้วอูฐที่หลงทางละครับ?” ท่านนบีก็โมโหกระทั่งแก้มทั้ง 2 ข้างของท่านแดงก่ำ หรือผู้รายงานกล่าวว่า : ใบหน้าของท่านแดงก่ำ แล้วท่านก็กล่าวว่า “แล้วท่านไปยุ่งอะไรกับมันละ? มันมีน้ำ (ในท้อง) และมีกีบเท้าที่สามารถใช้เดินหาน้ำและกินใบไม้ได้ ปล่อยมันไปจนกว่าเจ้าของมันจะมาเจอ” ชายคนนั้นถามอีกว่า “แล้วถ้าเป็นแกะที่หลงทางละครับ?” ท่านกล่าวว่า “มันเป็นของท่าน หรือของพี่น้องท่าน หรือ (เป็นอาหาร) ของหมาป่า”
