حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَاتِمِ بْنِ بَزِيعٍ قَالَ : حَدَّثَنَا شَاذَانُ عَنْ شُعْبَةَ عَنْ عَطَاءِ بْنِ أَبِي مَيْمُونَةَ قَالَ : سَمِعْتُ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ قَالَ : كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا خَرَجَ لِحَاجَتِهِ تَبِعْتُهُ أَنَا وَغُلَامٌ وَمَعَنَا عُكَّازَةٌ أَوْ عَصًا أَوْ عَنَزَةٌ وَمَعَنَا إِدَاوَةٌ، فَإِذَا فَرَغَ مِنْ حَاجَتِهِ نَاوَلْنَاهُ الْإِدَاوَةَ
มุฮัมหมัด บินหาติม ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชาซานได้รายงานแก่พวกเรา จากชุอฺบะฮฺ จากอะฏออ์ บินอบูมัยมูนะฮฺ กล่าวว่า ฉันเคยฟังท่านอนัส บินมาลิก กล่าวว่า “เมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ออกไปทำธุระส่วนตัว (ปัสสาวะหรืออุจจาระ) ฉันกับเด็กรับใช้คนหนึ่งจะติดตามท่านไปด้วย โดยเราจะนำไม้เท้าปลายเหล็ก หรือไม้เท้าทั่วไป หรือหอกสั้นไปด้วย รวมถึงภาชนะบรรจุน้ำ เมื่อท่านนบีทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว เราก็ยื่นภาชนะใส่นั้นนั้นให้กับท่าน”
