:: อัลกุรอานคือยารักษา ::
อัลลอฮฺ ผู้ทรงบริสุทธิ์และสูงส่งยิ่ง ได้ตรัสไว้ว่า อัลกุรอานนั้นคือยารักษา พระองค์ตรัสไว้ว่า
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ
และหากว่าเราประทานอัลกุรอานมาเป็นภาษาต่างชาติ แน่นอนพวกเขาจะกล่าวว่า ทำไมโองการทั้งหลายของอัลกุรอานถึงไม่ชัดเจน? จะให้ (อัลกุรอาน) เป็นภาษาต่างชาติ และ (นบี) เป็นคนอาหรับกระนั้นหรือ? จงกล่าวเถิด (มุฮัมหมัด) ว่า อัลกุรอานนั้นคือทางนำและเป็นยารักษา (ฟุศศิลัต 41 : 44)
พระองค์ได้ตรัสไว้อีกว่า
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ
และเราได้ประทานจากอัลกุรอานนั้น ซึ่งสิ่งที่เป็นยารักษาและความเมตตาแก่บรรดาผู้ศรัทธา (อัลอิสรออ์ 17 : 82)
คำว่า “มิน” (مِنَ) ตรงนี้อธิบายถึงลักษณะ ไม่ได้หมายถึงส่วนหนึ่ง ดังนั้น อัลกุรอานทั้งหมดคือยารักษา เหมือนที่พระองค์ได้ตรัสไว้ในอายะฮฺก่อนหน้า
อัลกุรอานคือยารักษาแก่หัวใจทั้งหลาย จากโรคโง่เขลา ความคลางแคลงใจ และความสงสัย อัลลอฮฺ ผู้ทรงบริสุทธิ์และสูงส่งยิ่ง ไม่เคยประทานยารักษาใด ๆ จากฟากฟ้าที่มีความครอบคลุมที่สุด (ใช้ได้กับหลากหลายโรค) หรือมีประโยชน์ที่สุด หรือยิ่งใหญ่ที่สุด หรือมีประสิทธิภาพที่สุดในการขจัดโรคมากไปกว่าอัลกุรอาน
ในหนังสือ “อัศเศาะฮีหฺ” ทั้งสอง (คือ “เศาะฮีหฺ อัลบุคอรีย์” และ “เศาะฮีหฺ มุสลิม”) มีหะดีษที่รายงานจากท่านอบีสะอีด กล่าวว่า :
เศาะหาบะฮฺกลุ่มหนึ่งของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ออกเดินทาง กระทั่งพวกเขาแวะหยุดที่หมู่บ้านหนึ่งของชาวอาหรับ พวกเขาขอร้องให้คนในหมู่บ้านต้อนรับพวกเขาในฐานะแขก แต่คนเหล่านั้นปฏิเสธ แต่แล้วผู้นำของพวกเขาก็ถูกสัตว์ร้ายกัด พวกเขาพยายามทุกวิธีเพื่อรักษาเขาแต่ก็ไม่มีผลใด ๆ บางคนของพวกเขาจึงเสนอว่า “หากท่านไปพบคนกลุ่มนั้นที่ต้องการแวะพัก บางทีพวกเขาบางคนอาจจะมีบางอย่างที่สามารถรักษาผู้นำของเราได้” แล้วพวกเขาก็มาหา
พวกเขากล่าวว่า “โอ้ท่านทั้งหลาย ผู้นำของเราถูกสัตว์ร้ายกัด และเราได้พยายามทุกทางแล้ว แต่ก็ไม่เกิดผลใด ๆ ในหมู่พวกท่านมีใครที่มีวิธีรักษาเขาได้บ้างไหม?”
พวกเขา (เศาะหาบะฮฺนบี) บางคนตอบว่า “ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ฉันจะรุกยะฮฺให้ แต่ว่า ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ เราเคยขอให้พวกท่านต้อนรับเราในฐานะแขก แต่พวกท่านปฏิเสธคำขอของเรา ดังนั้น ฉันจะไม่รุกยะฮฺให้กับพวกท่าน จนกว่าพวกท่านจะให้ค่าตอบแทนแก่ฉัน”
ชาวบ้านก็ตกลงที่จะตอบพวกเขาด้วยแกะจำนวนหนึ่ง เศาะหาบะฮฺท่านนั้นก็ได้เดินทางไปหาผู้นำหมู่บ้าน เขาถ่มน้ำลายลงบนแผล แล้วอ่าน “อัลหัมดุลิลลาฮิ ร็อบบิล อาละมีน” (หมายถึง สูเราะฮฺอัลฟาติหะฮฺ) ปรากฏว่าผู้นำหมู่บ้านก็หายดีเสมือนถูกปลดจากพันธนาการ เขาเดินเหินได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ เลย ชาวบ้านจึงมอบสิ่งตอบแทนตามที่ได้สัญญาไว้
แล้วบางคนในหมู่เศาะหาบะฮฺกลุ่มนั้นก็กล่าวว่า “มาแบ่งกันเถอะ” คนที่รุกยะฮฺจึงกล่าวว่า “เรายังแบ่งไม่ได้ จนกว่าจะได้พบกับท่านนบี แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท่านทราบ แล้วดูว่าท่านจะสั่งพวกเราว่าอย่างไรบ้าง?”
แล้วพวกเขาก็ได้มาหาท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท่านทราบ ท่านกล่าวว่า “ท่านรู้หรือเปล่าว่ามัน (อัลฟาติหะฮฺ) คือรุกยะฮฺ?” หลังจากนั้นท่านก็กล่าวว่า
قَدْ أَصَبْتُمْ اقْسِمُوا وَاضْرِبُوا لِي مَعَكُمْ سَهْمًا
พวกท่านทำถูกต้องแล้ว จงแบ่งสิ่งที่ได้รับมาเถิด และขอให้ฉันมีส่วนแบ่งร่วมกับพวกท่านด้วย (บันทึกโดยอัลบุคอรีย์ หะดีษเลขที่ 5749, มุสลิม หะดีษเลขที่ 2201, อบูดาวูด หะดีษเลขที่ 3418, อัตติรมิซีย์ หะดีษเลขที่ 2063 และคนอื่น ๆ)
ยารักษานี้ได้ผลกับโรคดังกล่าว อีกทั้งยังสามารถขจัดมันทิ้งจนประหนึ่งว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันคือยารักษาที่ง่ายและสะดวกที่สุด หากบ่าวคนหนึ่งได้ทำการรักษาอย่างดีที่สุดด้วยอัลฟาติหะฮฺ (คือ ด้วยความบริสุทธิ์ใจและเชื่อมั่นต่ออัลลอฮฺ) เขาจะได้เห็นผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์ในการรักษาแน่นอน
ฉันเคยอยู่ที่มักกะฮฺอยู่ช่วงหนึ่ง ฉันเป็นโรคบางอย่าง แต่ฉันไม่พบหมอและยาที่สามารถรักษาได้ ฉันจึงรักษาตัวเองด้วยการอ่านอัลฟาติหะฮฺ แล้วฉันก็ได้ผลลัพธ์ที่อัศจรรย์ ฉันจึงแนะนำมันกับใครก็ตามที่มาปรารภเรื่องความเจ็บป่วย และส่วนใหญ่ของพวกเขาหายดีอย่างรวดเร็ว
แต่มีเรื่องที่ควรทำความเข้าใจตรงนี้ด้วยคือ บทอัซการ อายะฮฺอัลกุรอาน และดุอาอ์ต่าง ๆ ที่ใช้ในการรักษาและรุกยะฮฺนั้นมีประโยชน์ในการเยียวยารักษาโดยตัวมันเองจริง แต่ก็ต้องอาศัยการตอบรับจากผู้ที่รับการรักษา และความเชื่อมั่นที่หนักแน่น ตลอดจนอิทธิพลของผู้ให้การรักษาด้วย หากการรักษายังไม่เกิดผล นั่นอาจเป็นเพราะอิทธิพลที่อ่อนแอของผู้รักษา หรือเพราะผู้รับการรักษาไม่ตอบรับต่อการรักษาดังกล่าว หรืออาจมีบางอย่างที่ขัดขวางมิให้การรักษาสมฤทธิ์ผล เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในโรคและการรักษาทั่วไป
ความไม่ได้ผลดังกล่าวนั้นมักจะเกิดจากยารักษาดังกล่าวไม่ได้รับการตอบรับโดยธรรมชาติ และบางครั้งก็เกิดจากการที่มีบางอย่างที่ขัดขวางประสิทธิภาพของยามิให้ส่งถึงได้ ซึ่งโดยทั่วไปแล้ว หากยารักษาได้รับการตอบรับโดยสมบูรณ์ ร่างกายก็จะได้รับการเยียวยาตามการตอบรับดังกล่าว หัวใจก็เช่นกัน หากมันตอบรับการรุกยะฮฺและการขอดุอาอ์โดยสมบูรณ์ และผู้รุกยะฮฺเองก็มีพลังใจและความเชื่อมั่นสูง มันย่อมส่งผลให้โรคร้ายหายไปอย่างแน่นอน
——————-
จากหนังสือ “อัดดาอ์ วัดดะวาอ์”
(หรือ “อัลญะวาบุลกาฟีย์ ลิมัน สะอะละ อะนิด ดะวาอิชชาฟีย์”)
โดย อิมามอิบนุก็อยยิม อัลเญาซิยยะฮฺ
