:: บัญญัติการกุรบาน : ตั้งแต่นบีอาดัมถึงนบีมุฮัมหมัด ::
การกุรบาน (เชือดสัตว์พลี) นั้นมีอยู่ในประชาชาติ อัลลอฮฺ สุบหานะฮุ วะตะอาลา ได้ตรัสไว้ว่า
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا لِّيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ ﴿٣٤﴾
และสำหรับทุกประชาชาตินั้น เราได้กำหนดการเชือดสัตว์พลี (กุรอาน) เพื่อพวกเขาจักได้กล่าวพระนามของอัลลอฮฺ ต่อสิ่งที่พระองค์ได้ทรงประทานให้เป็นปัจจัยยังชีพแก่พวกเขา คือสัตว์ 4 เท้า (เช่น อูฐ วัว แพะ แกะ) ฉะนั้นพระเจ้าของพวกเจ้าคือพระเจ้าองค์เดียว ดังนั้นสำหรับพระองค์เท่านั้นพวกเจ้าจงนอบน้อม และจงแจ้งข่าวดีแก่บรรดาผู้นอบน้อมถ่อมตนเถิด (อัลหัจญ์ 22 : 34)
มีหลักฐานที่ยืนยันว่า อิบาดะฮฺกุรบานนั้นได้ถูกบัญญัติขึ้นตั้งแต่ยุคนบีอาดัมแล้ว
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ ۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٢٧﴾
และเจ้าจงอ่านให้พวกเขาฟัง ซึ่งข่าวคราวเกี่ยวกับบุตรชาย 2 คนของอาดัมตามความเป็นจริง ขณะที่ทั้งสองได้กระทำการพลีซึ่งสิ่งพลี (กุรบาน) อยู่นั้น แล้วสิ่งพลีนั้นก็ถูกรับจากคนหนึ่งในสองคน (ฮาบิล) และมันมิได้ถูกรับจากอีกคนหนึ่ง (กอบิล) เขาจึงได้กล่าวว่า แน่นอนข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้ เขา (ฮาบิล) กล่าวว่า แท้จริงอัลลอฮฺจะทรงรับจากหมู่ผู้มีความยำเกรงเท่านั้น (อัลมาอิดะฮฺ 5 : 27)
ส่วนในยุคของนบีอิดรีสนั้น มีการกำหนดวันอีดในช่วงเวลาเฉพาะ ตลอดจนการทำกุรบานด้วย คือช่วงที่ตะวันลับขอบฟ้า และขณะมองเห็นหิลาล (จันทร์ใหม่)
ในยุคของนบีนูหฺ หลังจากเกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ นบีนูหฺได้สร้างสถานที่เฉพาะเพื่อทำกุรบาน วางสัตว์พลีที่เชือดเสร็จแล้ว และเผาไฟตรงนั้น
ส่วนนบีอิบรอฮีมนั้น ก่อนที่บัญญัติกุรบานจะถูกกำหฟนด ท่านได้ทำตามบัญชาของอัลลอฮฺในการเชือดอิสมาอีล ลูกชายของท่านเอง แต่แล้วอัลลอฮฺก็ทรงไถ่ตัวอิสมาอีลด้วยกับสัตว์พลีตัวใหญ่ (ดู อัศศ็อฟฟาต 37 : 101-107)
ในขณะที่การกุรบานในยุคของนบีมูซา กำหนดให้แบ่งสัตว์พลีที่เตรียมมาเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งเชือดเป็นกุรบาน และอีกส่วนจะถูกสัญลักษณ์ไว้ให้เรียบร้อยและปล่อยไป
เมื่อบนีอิสรออีลต้องการถวายกุรบาน พวกเขาจะวางสัตว์พลีไว้บนที่สูง หากมันถูกตอบรับ จะมีไฟลสีขาวจากฟากฟ้าลงมาเผาไหม้สัตว์พลีนั้น แต่ถ้ามันไม่ถูกตอบรับ ไฟดังกล่าวจะไม่ปรากฏออกมา
الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ ۗ قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٨٣﴾
บรรดาผู้ที่กล่าวว่า แท้จริงอัลลอฮฺนั้นได้ทรงสั่งเสียแก่เราว่า เราจะไม่ศรัทธาแก่เราะสูลคนใด จนกว่าเขาจะนำมาแก่เราซึ่งสิ่งพลีแด่อัลลอฮฺอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งจะมีไฟกินมัน จงกล่าวเถิด (มุฮัมหมัด) ว่า แท้จริงได้มีบรรดาเราะสูลก่อนจากฉันได้นำบรรดาหลักฐานอันชัดเจนมายังพวกท่านแล้ว และได้นำสิ่งที่พวกท่านได้กล่าวไว้ด้วย แล้วไฉนเล่า พวกท่านจึงได้ฆ่าพวกเขา หากพวกท่านพูดจริง (อาลิอิมรอน 3 : 183)
นบีซะกะริยาและยะหฺยานั้นคือ นบีของบนีอิสรออีล ในยุคของทั้ง 2 ท่านก็มีการทำกุรอาน คือการถวายสัตว์พลีและสิ่งของต่าง ๆ ที่จะถูกไฟเผาไหม้ไป
กุรบานสำหรับชาวยิวและคริสต์ คือการเชือดวัวและแพะตัวผู้ที่สมบูรณ์ ไม่มีตำหนิ และเผาเพื่อระลึกถึงความผิดต่าง ๆ
ส่วนชาวอาหรับญาฮีลียะฮฺนั้น พวกเขาจะกุรบานเพื่อถวายแก่รูปเจว็ดที่พวกเขาบูชา สัตว์บางตัวถูกเชือดเพื่อถวายแก่รูปเจว็ด และบางตัวที่ถูกปล่อยไปก็ถวายแก่เจว็ดเช่นกัน ได้แก่ เจว็ดชื่อบาหีเราะฮฺ, สาอิบะฮฺ, วะศิละฮฺ และฮาม วิธีการก็คือ เชือดสัตว์พลี เช่น อูฐ แล้วสาดเลือดและเนื้อของมัฐที่อัลบัยตฺ (คือ กะอฺบะฮฺ)
مَا جَعَلَ اللَّهُ مِن بَحِيرَةٍ وَلَا سَائِبَةٍ وَلَا وَصِيلَةٍ وَلَا حَامٍ ۙ وَلَٰكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَأَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ ﴿١٠٣﴾
อัลลอฮฺมิได้ทรงให้มีขึ้นซึ่งบะหีเราะฮฺ และสาอิบะฮฺ และวะศีละฮฺ และฮาม แต่ทว่าบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาต่างหากที่อุปโลกน์ความเท็จแก่อัลลอฮฺ และส่วนมากของพวกเขาไม่ใช้ปัญญา (อัลมาอิดะฮฺ 5 : 103)
ส่วนการกุรบานในยุคของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม นั้น คือการเชือดสัตว์เดรัจฉาน 3 ชนิด ได้แก่ วัว แพะหรือแกะ และอูฐ หรือที่คล้ายคลึงกัน สัตว์ดังกล่าวจะถูกเชือดในวันอีดอัฎฮาและวันตัชรีก ส่วนเนื้อของมันจะถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน 1 ส่วนสำหรับกิน อีก 1 ส่วนสำหรับแจกจ่ายเป็นทาน และ 1 ส่วนสุดท้ายสำหรับเก็บไว้หรือมอบให้แก่เครือญาติ
لُوا وَأَطْعِمُوا وَادَّخِرُوا ، فَإِنَّ ذَلِكَ العَامَ كَانَ بِالنَّاسِ جَهْدٌ ، فَأَرَدْتُ أَنْ تُعِينُوا فِيهَا
พวกท่านจงกิน แจกจ่าย และเก็บไว้เถิด แท้จริงปีก่อนนี้ผู้คนต้องประสบกับความยากลำบาก (ความหิวโหย/วิกฤติเศรษฐกิจ) ฉันอยากให้พวกท่านช่วยเหลือพวกเขา (คนที่ต้องการอาหาร) (บันทึกโดย อัลบุคอรีย์)
