หะดีษเลขที่ 233
ฉันเคยเห็นท่านนบีหัวเราะกระทั่งเห็นฟันกรามในวัน (แห่งสงคราม) ค็อนดัก
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ قَالَ : حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ الأَنْصَارِيُّ قَالَ : حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ عَوْنٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الأَسْوَدِ عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ : قَالَ سَعْدٌ : لَقَدْ رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ضَحِكَ يَوْمَ الْخَنْدَقِ حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ، قَالَ : قُلْتُ : كَيْفَ كَانَ؟، قَالَ : كَانَ رَجُلٌ مَعَهُ تُرْسٌ، وَكَانَ سَعْدٌ رَامِيًا، وَكَانَ يَقُولُ كَذَا وَكَذَا بِالتُّرْسِ يُغَطِّي جَبْهَتَهُ، فَنَزَعَ لَهُ سَعْدٌ بِسَهْمٍ، فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ رَمَاهُ فَلَمْ يُخْطِئْ هَذِهِ مِنْهُ يَعْنِي جَبْهَتَهُ وَانْقَلَبَ الرَّجُلُ، وَشَالَ بِرِجْلِهِ : فَضَحِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ، قَالَ : قُلْتُ : مِنْ أَيِّ شَيْءٍ ضَحِكَ؟، قَالَ : مِنْ فِعْلِهِ بِالرَّجُلِ
มุฮัมหมัด บินบัชชาร ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า มุฮัมหมัด บินอับดุลลอฮฺ อัลอันศอรีย์ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อับดุลลอฮฺ บินเอานฺ ได้รายงานแก่พวกเรา จากมุฮัมหมัด บินมุฮัมหมัด บินอัลอัสวัด จากอามิร บินสะอดฺ กล่าวว่า ท่านสะอดฺ บินอบูวักกอศ ได้กล่าวว่า "ฉันเคยเห็นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม หัวเราะกระทั่งเห็นฟันกรามในวัน (แห่งสงคราม) ค็อนดัก" อามิรกล่าวว่า : ฉันจึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้นหรือครับ?” ท่านสะอดฺตอบว่า “ชายคนหนึ่งถือภาชนะใบหนึ่ง ในขณะที่สะอดฺกำลังยิงธนู ชายคนนั้นก็กล่าวอย่างนั้นและอย่างนี้ และใช้ภาชนะของเขาปิดหัวศัตรู แล้วสะอดฺก็ดึงลูกธนูออกมา เมื่อศัตรูคนนั้นยกหัวขึ้น สะอดฺก็ยิงธนูใส่เขา และมันไม่พลาดไปจากเป้าเลย คือมันโดนเข้าไปที่หน้าผากของศัตรูจนล้มลงไป”
แล้วท่านนบีก็หัวเราะกระทั่งเห็นฟันกราม อามิรกล่าวว่า : ฉันได้ถามว่า “ท่านเราะสูลหัวเราะทำไมหรือครับ?” ท่านสะอดฺตอบว่า “เพราะการกระทำของชายคนนั้น”
สถานะหะดีษ : เฎาะอีฟ