หะดีษเลขที่ 10
คำพูดของอัศวินคนหนึ่ง
حَدَّثَنَا أَبُو تَوْبَةَ حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ يَعْنِي ابْنَ سَلَّامٍ عَنْ زَيْدٍ يَعْنِي ابْنَ سَلَّامٍ أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا سَلَّامٍ قَالَ : حَدَّثَنِي السَّلُولِيُّ أَبُو كَبْشَةَ أَنَّهُ حَدَّثَهُ سَهْلُ ابْنُ الْحَنْظَلِيَّةِ :أَنَّهُمْ سَارُوا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ حُنَيْنٍ فَأَطْنَبُوا السَّيْرَ، حَتَّى كَانَتْ عَشِيَّةً فَحَضَرْتُ الصَّلَاةَ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَجَاءَ رَجُلٌ فَارِسٌ فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي انْطَلَقْتُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ حَتَّى طَلَعْتُ جَبَلَ كَذَا وَكَذَا، فَإِذَا أَنَا بِهَوَازِنَ عَلَى بَكْرَةِ آبَائِهِمْ بِظُعُنِهِمْ وَنَعَمِهِمْ وَشَائِهِمْ اجْتَمَعُوا إِلَى حُنَيْنٍ،فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَالَ { تِلْكَ غَنِيمَةُ الْمُسْلِمِينَ غَدًا إِنْ شَاءَ اللَّهُ } ثُمَّ قَالَ { مَنْ يَحْرُسُنَا اللَّيْلَةَ؟ } قَالَ أَنَسُ بْنُ أَبِي مَرْثَدٍ الْغَنَوِيُّ : أَنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ { فَارْكَبْ } فَرَكِبَ فَرَسًا لَهُ فَجَاءَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { اسْتَقْبِلْ هَذَا الشِّعْبَ حَتَّى تَكُونَ فِي أَعْلَاهُ وَلَا نُغَرَّنَّ مِنْ قِبَلِكَ اللَّيْلَةَ } فَلَمَّا أَصْبَحْنَا خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى مُصَلَّاهُ فَرَكَعَ رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ قَالَ { هَلْ أَحْسَسْتُمْ فَارِسَكُمْ } قَالُوا : يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَحْسَسْنَاهُ فَثُوِّبَ بِالصَّلَاةِ، فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُصَلِّي وَهُوَ يَلْتَفِتُ إِلَى الشِّعْبِ حَتَّى إِذَا قَضَى صَلَاتَهُ وَسَلَّمَ قَالَ { أَبْشِرُوا فَقَدْ جَاءَكُمْ فَارِسُكُمْ } فَجَعَلْنَا نَنْظُرُ إِلَى خِلَالِ الشَّجَرِ فِي الشِّعْبِ، فَإِذَا هُوَ قَدْ جَاءَ حَتَّى وَقَفَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَسَلَّمَ فَقَالَ : إِنِّي انْطَلَقْتُ حَتَّى كُنْتُ فِي أَعْلَى هَذَا الشِّعْبِ حَيْثُ أَمَرَنِي رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا أَصْبَحْتُ اطَّلَعْتُ الشِّعْبَيْنِ كِلَيْهِمَا فَنَظَرْتُ، فَلَمْ أَرَ أَحَدًا،فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { هَلْ نَزَلْتَ اللَّيْلَةَ؟ } قَالَ : لَا إِلَّا مُصَلِّيًا أَوْ قَاضِيًا حَاجَةً، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { قَدْ أَوْجَبْتَ فَلَا عَلَيْكَ أَنْ لَا تَعْمَلَ بَعْدَهَا }
อบูเตาบะฮฺได้รายงานแก่พวกเราว่า มุอาวิยะฮฺ หมายถึง ลูกชายของสัลลามได้รายงานแก่พวกเรา จากซัยดฺ หมายถึง ลูกชาย (อีกคน) ของสัลลาม ว่า เขาได้ฟังอบูสัลลามกล่าวว่า อัสสะลูลีย์ อบูกับชะฮฺ ได้รายงานแก่ฉันว่า ท่านสะฮลฺ บินอัลฮันเซาะลิยยะฮฺ ได้เล่าให้เขาฟังว่า :บรรดาเศาะหาบะฮฺได้เดินทางพร้อมกับท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ในช่วงสงครามหุนัยนฺ และพวกเขาได้เร่งการเดินทางให้เร็วขึ้นกระทั่งถึงช่วงเย็น ฉัน (สะฮลฺ) ก็ได้ละหมาดพร้อมกับท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม แล้วอัศวินขี่ม้าคนหนึ่งก็ได้เข้ามาและกล่าวว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ ผมได้ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว กระทั่งผมข้ามเขาลูกนั้นและลูกนี้มา แล้วผมก็เห็นชาวฮะวาซิน ทุกคนพาพวกผู้หญิง ปศุสัตว์ และแพะของพวกเขาไปรวมกันที่หุนัยนฺครับ”ท่านเราะสูลุลลอฮฺยิ้มและกล่าวว่า “นั่นคือทรัพย์เชลยของชาวมุสลิมในวันพรุ่งนี้ อินชาอัลลอฮฺ” จากนั้นท่านก็ถามว่า “มีใครจะเฝ้ายามให้กับพวกเราในคืนนี้บ้างไหม?” ท่านอนัส บินอบูมัรษัด อัลเฆาะนะวีย์ กล่าวว่า “ผมครับ ท่านเราะสูลุลลอฮฺ” ท่านเราะสูลก็กล่าวว่า “จงขี่ม้าเถิด” ท่านอนัสก็ขี่ม้าและเข้าไปหาท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ท่านเราะสูลได้กล่าว “ท่านจงมุ่งหน้าไปที่ภูเขาลูกนี้ แล้วขึ้นไปให้ถึงยอดเขา และอย่าให้เราต้องถูกรบกวนจากท่านเลยในค่ำคืนนี้”เมื่อเข้าเวลาศุบหฺ ท่านเราะสูลุลลอฮฺก็ได้ออกไปยังที่ละหมาด ท่านละหมาด (สุนนะฮฺ) 2 ร็อกอะฮฺ จากนั้นท่านก็กล่าวว่า “พวกท่านได้เจอกับอัศวินของพวกท่านแล้วหรือยัง?” พวกเขาตอบว่า “เรายังไม่เจอเขาเลยครับ” แล้วท่านก็เชิญชวนให้ทำการละหมาด (ศุบหฺ) ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ทำการละหมาดโดยที่ท่านมองไปทางภูเขา กระทั่งเมื่อท่านละหมาดเสร็จและให้สลามเรียบร้อยแล้ว ท่านก็กล่าวว่า “พวกท่านจงดีใจเถิด อัศวินของพวกท่านมาแล้ว” พวกเรามองไปที่ต้นไม้บริเวณภูเขา ปรากฏว่าท่านอนัสกำลังมุ่งหน้ามากระทั่งท่านได้หยุดอยู่หน้าท่านเราะสูลุลลอฮฺ ท่านให้สลามแล้วกล่าวว่า “ผมได้เดินทางออกไป กระทั่งไปถึงยอดเขาลูกนี้ตามคำสั่งของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ขอพรและความศานติจงมีแด่ท่าน และเมื่อเวลาเช้ามาถึง ผมก็ได้เฝ้าสังเกตดู (บริเวณ) ภูเขาทั้งสองลูก และผมไม่เห็นใครเลยแม้แต่คนเดียวครับ”ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ได้กล่าวกับท่านอนัสว่า “ท่านลงมา (พัก) บ้างหรือเปล่าเมื่อคืนนี้?” เขาตอบว่า “เปล่าครับ นอกจากมาละหมาดหรือทำธุระส่วนตัว (ปัสสาวะ)” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ได้กล่าวกับท่านอนัสว่า “ท่านได้ทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว และไม่เป็นไรหากท่านไม่ได้ทำมันแล้วหลังจากนี้”(บันทึกโดยอบูดาวูด หะดีษเลขที่ 2501, อันนะสาอีย์ในหนังสือ “สุนัน อัลกุบรอ” หะดีษเลขที่ 8819, อัลหากิมในหนังสือ “อัลมุสตักร็อก” หะดีษเลขที่ 2433, สายรายงานของหะดีษบทนี้เศาะฮีหฺตามเงื่อนไขของอัลบุคอรีย์และมุสลิม, หะดีษเศาะฮีหฺ)
สถานะหะดีษ : เศาะฮีหฺ