หะดีษเลขที่ 33
ท่านสะอดฺ บินอบีวักก็อศ ร้องไห้ ในช่วงบั้นปลายชีวิต
عَامِرَ بْنَ سَعْدٍ عَنْ أَبِيهِ : أَنَّهُ اشْتَكَى بِمَكَّةَ، فَجَاءَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلَمَّا رَآهُ سَعْدٌ بَكَى، وَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمُوتُ بِالْأَرْضِ الَّتِي هَاجَرْتُ مِنْهَا؟ قَالَ "لَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ" وَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ أُوصِي بِمَالِي كُلِّهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، قَالَ { لَا } قَالَ : يَعْنِي بِثُلُثَيْهِ، قَالَ { لَا } قَالَ : فَنِصْفَهُ، قَالَ { لَا } قَالَ : فَثُلُثَهُ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { الثُّلُثَ، وَالثُّلُثُ كَثِيرٌ، إِنَّكَ أَنْ تَتْرُكَ بَنِيكَ أَغْنِيَاءَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تَتْرُكَهُمْ عَالَةً يَتَكَفَّفُونَ النَّاسَ }
อามิร บินสะอดฺ ได้รายงานจากพ่อ (คือ ท่านสะอดฺ บินอบีวักก็อศ) ว่า : ท่านสะอดฺล้มป่วยที่มักกะฮฺ แล้วท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็มาหาท่าน เมื่อท่านเราะสูลเห็นท่านสะอดฺแล้ว ท่านสะอดฺก็ร้องไห้และกล่าวว่า "ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ ผมจะตายลงในแผ่นดินที่ผมอพยพมาหรือครับ?" ท่านเราะสูลตอบว่า "ไม่หรอก อินชาอัลลอฮฺ" ท่านสะอดฺจึงกล่าวว่า "ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ ผมสามารถสั่งเสีย (หรือทำพินัยกรรมให้บริจาค) ทรัพย์สินทั้งหมดของผมในหนทางของอัลลอฮฺได้ไหมครับ?" ท่านเราะสูลตอบว่า "ไม่ได้" ท่านสะอดฺจึงถามว่า "ถ้าเป็น 2 ใน 3 ละครับ?" ท่านเราะสูลุลลอฮฺตอบว่า "ไม่ได้" ท่านสะอดฺจึงถามต่อว่า "ครึ่งหนึ่งละครับ?" ท่านเราะสูลก็ตอบว่า "ไม่ได้" ท่านสะอดฺถามอีกว่า "แล้วถ้าเป็น 1 ใน 3 ละครับ?" ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ตอบว่า "1 ใน 3 (ได้) แต่ 1 ใน 3 นั้น (ยังถือว่า) เยอะมาก และการที่ท่านทิ้งลูก ๆ ของท่านในสภาพที่เป็นคนรวยนั้นดีกว่าการที่ท่านทิ้งพวกเขาในสภาพที่เป็นคนยากจน แล้วแบมือขอจากผู้อื่น"(บันทึกโดยอันนะสาอีย์ หะดีษเลขที่ 3630 หะดีษเศาะฮีหฺ)
สถานะหะดีษ : เศาะฮีหฺ